რეკლამის შესახებ

ჯერ კიდევ ძველ საბერძნეთში არსებობდნენ მაუწყებლები. ესენი იყვნენ ის ადამიანები, რომლებიც ქუჩებში დადიოდნენ და მეფის ახალ-ახალ ბრძანებულებებს თუ სხვა (მათ შორის კომერციულ) ინფორმაციას გაჰყვიროდნენ, სწორედ აქედან გაჩნდა სიტყვა „რეკლამა“, ანუ წამოძახილი. ეს არის გავრცელებული ინფორმაცია ნებისმიერი მეთოდით, ნებისმიერი ფორმით და ხერხით, მიმართული საზოგადოების ფართო მასებისთვის, რეკლამირების ობიექტის მიმართ მათი ყურადღების მიპყრობის ან ინტერესის გაღვივების მიზნით. ამერიკელმა პუბლიცისტმა ვენს პაკარდმა რეკლამას ასე უწოდა „ხელოვნება დაუმიზნო თავში და მოარტყა საფულეში“.

რეკლამა ფასიანი ცალმხრივი კომუნიკაციაა, რომელშიც განსაზღვრულია სპონსორი და ინფორმაცია კი მართვადი. რეკლამის ვარიანტებია: პუბლიკაცია, „პიარი“, პროდუქტის ჩასმა, სპონსორობა, გაყიდვების წახალისება, პოლიტიკური რეკლამა. რეკლამის გასავრცელებლად გამოიყენება მედიის ყველა სახეობა: რადიო, ტელევიზია, ფილმები, ჟურნალ-გაზეთები, ინტერნეტი და ბილბორდები. პირველი საინფომაციო ხასიათის ცნობები ხმოვანი იყო. ეს იყო ქუჩის გადაძახილები ახალი ამბის ან რაიმეს ყიდვის, მაგალითად მონების ან დოქების ყიდვის შესატყობინელბად ძველ საბერძნეთში. რომში სარეკლამო აბრები წარმოდგენებისა და გლადიატორთა გამოსვლების შესახებ იტყობინებოდა. პომპეიში ნაპოვნი აბრები კი ხშირად სახლის სახელწოდებასა და მისი პატონის ვინაობას იუწყებოდა..ერთ-ერთ კედელზე ნაპოვნია საროსკიპოს აღმნიშნველი აბრაც.

მსოფლიოში პირველ გაზეთად, რომელიც სარეკლამო შეტყობინებებს აქვეყნებდა, ითვლებოდა ხელით დაწერილი რომაული გაზეთი „ცტა იუზნუ“ („ყოველდღიური ამბები“). ერთ-ერთი პირველი სარეკლამო მასალა, რომელმაც ჩვენამდე მოაღწია ეგვიპტური პაპირუსია, მასში მონის გაყიდვის შესახებ იუწყებიან.

შუა საუკუნეებში ნაწერები ნახატებმა შეცვალა, რადგან ბევრმა კითხვა არ იცოდა.. ეს იყო რაღაც ნიშნები, რომლებიც რაიმე გასაყიდ ნივთს აღნიშნავდა. ქუჩის „მყეფარები“ მაღაზიის გარეთ იდგნენ და ხალხს მაღაზიაში პროდუქტის შესაძენად იპატიჟებდნენ.

XV საუკუნის მიჯნაზე და XVI საუკუნის დასაწყისში ვენეციელმა წიგნის გამყიდველმა ა. მანუციმ მომხმარებლის მიზიდვის მიზნით, დაიწყო წიგნების სათაურების ქაღალდის ცალკე ფურცლებზე ბეჭდვა და თავისი მაღაზიის წინ ვიტრინებში გამოფენა. ამდენად მყიდველი კარებშივე ეცნობოდა წიგნების სარგებლობას.

ისტორიკოსი ჰენრი სიმპსონი ამბობს, რომ პირველი საგაზეთო განცხადება England, The Weekly Newes- ში , 1622 წელს გაჩნდა.

1630 წელს პარიზელმა ექიმმა გახსნა მაღაზია, სადაც მსურველს საკუთარი რეკლამის განთავსება 3 სუს საფასურად შეეძლო.

ამ პერიოდიდან ჩნდება რეკლამები ბეჭდურ სივრცეში. 70-იანი წლებისთვის შავი ჭირის გამო რეკლამების შინაარსი ძირითადად მისგან განსაკურნებელ სამედიცინო პრეპარატებს ეხებოდა.

1666 წელს კი The London Gazette საზოგადოებას სარეკლამო გაზეთის გაჩენის შესახებ აუწყა. გაზეთი მთლიანად სარეკლამო განცხადებებსა და ინფორმაციებს დაეთმო.

1700 წლისათვის ლონდონის ქუჩები აურაცხელმა სარეკლამო პოსტერებმა და დაფებმა დაფარა. ისინი ისე მომრავლდა, რომ ჩარლზ მეორემ განაცხადა, აღარ დაეკიდათ აბრები, რომლებიც ჰაერს არ ატარებდნენ და ზეცის შუქსაც აღარ უშვებდნენ. ცნობილია ბეჭდური სარეკლამო განცხადება ინგლისში, რომელიც 1473 წლით თარიღდება, ხოლო 1611 წელს ლონდონში შეიქმნა მსოფლიოში პირველი სარეკლამო ბიურო. დღეს რეკლამა განიხილება როგორც მარკეტინგის უმნიშვნელოვანესი კომპონენტი. რეკლამა მეურნეობის სისტემაში – არის საინფორმაციო პროპაგანდისტული და ღონისძიებების ერთობლიობა, გამიზნული მოსახლეობის მოთხოვნილებებზე. სარეკლამო ინფორმაცია – არის პოტენციური მყიდველების შეტყობინება საქონელთა შესახებ, მათი დანიშნულებისა და თვისებების, გაყიდვის ადგილებისა და პირობების, აგრეთვე შეთავაზებული მომსახურების შესახებ. საქონელთა პროპაგანდა-ეს არის საქონლის შესახებ ცნობების გავრცელება და გაღრმავებული განმარტება მყიდველებზე ზემოქმედებისა და მასში ყიდვის მოთხოვნების გაჩენის მიზნით. რეკლამის ძირითადი პრინციპებია-გეგმაზომიერება და ინფორმაციულობა.დღეს რეკლამა ტელევიზიის საშუალებით ღრმად შემოიჭრა ჩვენს ცხოვრებაში და დიდ გავლენას ახდენს ჩვენ საზოგადოებაზე. იგი განიხილება, როგორც მარკეტინგის უმნიშვნელოვანესი კომპონენტი და როგორც „გაყიდვების სტიმულატორი“. რეკლამა – ესაა ინფორმირება ვინმესი, რაიმეს შესახებ!