როდესაც პრომეთემ მოკვდავებს ცეცხლი აჩუქა, ცოდნა შესძინა და ხელობა ასწავლა, ცხოვრება დედამიწაზე უფრო ბედნიერი და მხიარული გახდა.
ხალხის ბედნიერებამ ძლევამოსილი ზევსი ბრაზით აღავსო და პრომეთესა და ადამიანების დასჯა გადაწყვიტა. ზევსმა ცნობილ მჭედელს, ჰეფესტოს თიხისგან მშვენიერი ქალწულის გამოძერწვა დაავალა. ქალწულს მშვენიერებაში ბადალი არ უნდა ჰყოლოდა.
მტკიცე ბუნებით და ღვთაებრივი მზერით დაჯილოდვებული ქალწულს ღმერთებმა სხვადასხვა ძღვენი უბოძეს: ათენამ მდიდრული სამოსით შემოსა, აფროდიტემ სილამაზე აჩუქა, ჰერმესმა გონიერებით დააჯილდოვა.
დამატყვევებელი სილამაზის ქალწულს პანდორა დაარქვეს, რაც ყველასგან დასაჩუქრებულს ნიშნავს.
პანდორას ადამიანებისთვის უბედურება უნდა მოეტანა.
ერთ დღეს, ზევსის ბრძანებით ჰერმესმა მშვენიერი პანდორა პრომეთეს ძმას, ეპიმეთეს მიჰგვარა.
ბერვჯერ გააფრთხილა პრომეთემ ძმა, ზევსისაგნ ძღვენი არასდროს მიიღოო, მაგრამ როდესაც ეპიმეთემ პანდორას მშვენიერება იხილა, ცდუნებას ვერ გაუძლო და ზევსის მოგზავნილი ქალწული ცოლად შეირთო.
ეპიმეთეს სახლში დიდი სკივრი ინახებოდა. არავინ იცოდა, რა იმალებოდა ჩარაზულ სკივრში, შიშობდნენ, რომ მისი გახსნა უბედურებას მოიტანდა.
ერთ დღეს, პანდორას ცნობისმოყვარეობამ სძლია და სკივრს თავი ახადა. უეცრად სკივრიდან მასში დატყვევებული კაცობრიობის ყველა უბედურება ამოიფრქვა – ომი, ავადმყოფობა, სევდა, ცოდვა, წამში მთელ დედამიწაზე გაიფანტა და ადამინაებს მოედო.
შეშინებულმა პანდორამ სკივრს სასწრაფოდ თავი დაახურა. მაგრამ გვიანი იყო. სკივრში ერთი რამ დარჩა – იმედი, მხოლოდ იმედი, რომელიც ბოლომდე ცოცხლობს.
სამოქალაქო განათლება 